رنگین دادفر اسپنتا، مشاور امنیت ملی دولت پیشین افغانستان، در مصاحبه اختصاصی با ایندیپندنت فارسی در حاشیه «نشست وین برای افغانستان دموکراتیک»، گفت که این نشست طرحی را به مثابه یک نقشه راه برای ایجاد یک جبهه سیاسی وسیع آماده کرده است که در آن به شکل‌های مختلف مبارزات مدنی و سیاسی مردم افغانستان در برابر طالبان پرداخته است.

اسپنتا گفت: «همسویی و همصدایی در حلقه‌های بین‌المللی برای معرفی فقدان مشروعیت ملی نظام طالبان و نقض نظام‌مند حقوق بشر به دست این گروه، یکی از بخش‌های عمده و اساسی این طرح است.»

او گفت که یک کارگروه مشخص متشکل از اقشار مختلف سیاسی، در این نشست برای نهایی سازی این طرح کار می‌کنند و قرار است این طرح در پایان دور سوم نشست وین در مورد افغانستان، نهایی شود.

نشست «روند وین برای افغانستان دموکراتیک» از دو سال پیش در وین، پایتخت اتریش، با حضور شماری از چهره‌های سیاسی، فعالان دانشگاهی و نمایندگان جامعه مدنی افغانستان برگزار می‌شود. این نشست که احمد مسعود، رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان، یکی از شرکت‌کنندگان کلیدی آن است، از همان آغاز بر ایجاد انسجام مبارزه‌ها و همراهی گروه‌ها و جریان‌های مختلف سیاسی مخالف طالبان در افغانستان متمرکز بوده است.

رنگین دادفر اسپنتا در حاشیه سومین دور این نشست‌ها که از سوم تا پنجم دسامبر در مرکز گفت‌وگوهای بین‌المللی برنو کرایسکی در وین برگزار می‌شود، به ایندیپندنت فارسی گفت که این نشست دستاوردهایی در زمینه ایجاد انسجام و همفکری میان گروه‌های مختلف سیاسی افغانستان دارد.  او در ادامه افزود: «به باور من، وحدت در تنوع است. معتقد نیستم که همه نیروهای سیاسی افغانستان را در یکدیگر حل کنیم، بلکه کافی است که گروه‌هایی که در یک کلیت، مانند استقلال نظام، حق انتخاب و اراده مردم، عدالت اجتماعی و برابری حقوق شهروندی، نظر مشابه و مشترک دارند، گرد هم جمع شوند.»

اسپنتا در پاسخ به این پرسش که آیا مبارزه مسلحانه نیز در طرح نشست وین مطرح شده است، گفت: «مبارزه مسلحانه هدف نیست، بلکه راهی است برای اینکه به سوی آینده‌ای صلح آمیز برویم؛ آینده‌ای که در آن حق مردم به رسمیت شناخته شود.» او گفت که کسانی که دست به سلاح برده‌اند، مجبور شده‌اند برای دفاع از زندگی و زبان و فرهنگشان و برقراری حکومتی قانونمدار در کشور، در برابر طالبان بایستند.

مشاور پیشین امنیت ملی افغانستان همچنین تاکید کرد که مبارزه مسلحانه، غیرمسلحانه و مدنی، همه اجزای یک روندند که در کنار هم به نتیجه می‌رسند.

اسپنتا همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا در آینده سیاسی افغانستان، برای طالبان نیز جایی در نظر گرفته شده است یا خیر، گفت که برای حل معضل افغانستان باید راه‌حل فراگیری در نظر گرفت که هیچ نیرویی از ساختار سیاسی خارج نشود. او تاکید کرد که همه کسانی که به تدوین قانون اساسی و تضمین آزادی‌ها و حقوق شهروندان و عدالت اجتماعی و ملی در افغانستان باور دارند، در این طرح جا خواهند داشت.

این در حالی است که طالبان در دو سال گذشته نشان داده‌اند که به هیچیک از این اصول پایبند نیستند و حتی اعتنایی به آن‌ها ندارند. اسپنتا گفت که طالبان حتی به طرح صلح باور ندارند، بلکه معتقدند که همه باید از رژیم آن‌ها تابعیت کنند، که چنین چیزی برای مردم و جریان‌های سیاسی افغانستان پذیرفتنی نیست.

او گفت که برای حل این معضل، بیش از توجه بین‌المللی، به ایجاد فشارهای داخلی نیاز است. او گفت که اشتباه گذشته را که تکیه بر سیاست‌های کشورهای خارجی بود، باید کنار گذاشت، و افزود: «انواع مبارزات باید علیه طالبان ادامه یابد تا این گروه مجبور شود خواسته‌های مردم افغانستان را بپذیرد.»

با این حال، او تاکید کرد که از آنجا که بحران افغانستان در مرکز سیاست جهانی قرار داشته است و دارد، «معتقدیم که آمریکا و اتحادیه اروپا و سازمان ملل، باید فشار کافی دیپلماتیک به طالبان اعمال کنند تا این گروه منزوی بماند؛ اما من معتقدم که چنین فشاری تاکنون وارد نشده است».

مشاور پیشین امنیت ملی افغانستان، از سیاست برخی از کشورهای دنیا در قبال طالبان انتقاد کرد و گفت که کشورهای منطقه که در سیاست خارجی‌شان با طالبان، با این گروه مدارا می‌کنند، «سخت در اشتباه‌اند.»

اسپنتا در ادامه تصریح کرد که «برخی از کشورها از وجه اقتصادی به افغانستان نگاه می‌کنند و برای استفاده از منابع زیرزمینی افغانستان، با طالبان روابط ایجاد کرده‌اند»، و برخی دیگر نیز به افغانستان از دید ژئوپلیتیکی می‌نگرند و می‌خواهند «برای منافع سیاسی‌ خود و برای تداوم سلطه بر جهان»، افغانستان را داشته باشند.  به گفته سپنتا، «این کشورها افغانستان را از دیدگاه ژئوپلتیک می‌بینند، نه از نگاه حق مردم برای دموکراسی و حاکمیت.»